Er ég einn um það .....

... að finnast það bara, öööööörlítið plebbalegt að hornsteinninn sé "5 kg loftsteinn sem féll á jörðina fyrir 4000 árum" ? :)

Hornsteinn lagður að nýbyggingu HR

Og glugginn opnast meir fyrir stóriðju

Nú held ég að ekkert fái stöðvað Húsvíkinga í baráttunni fyrir stóriðju fyrir norðan. Ef 60-70 störf glatast efast ég um að þeir finni aðrar leiðir en álver til að vinna upp þau störf og eflaust eru ekki margar aðrar leiðir færar. Því miður.....

„Fólk fór að gráta“

Hart sótt að dýri í útrýmingarhættu

Nú er ljóst að ísbirnir sem dýrategund er í mikilli útrýmingarhættu. Verður það hlutverk okkar íslendinga að hundelta og slátra hverjum einasta hvítabirni sem flækist á okkar auma sker í leit að æti og hjálpa þannig náttúrunni að senda ísbjörnin sömu leið og geirfuglinn?

Er fólk í alvörunni í bráðri hættu ef til ísbjarnar sést ?

Tilkynnt um ísbjörn

Norðlingafljót?

Mikið óskaplega er ég sannfærður að hér er um Norðlingafljót að ræða en ekki Norðlingaholt.....

Arnarvatnsheiði lokuð

Erum við í alvörunni......

Erum við í alvörunni tilbúin til þess að fórna íslenskum náttúruperlum fyrir erlent stórfyrirtæki? Erum við í alvörunni tilbúin til þess að selja erlendu stórfyrirtæki íslenska náttúruauðlind á óforskammanlega lágu verði eða eins og forsvarsmenn landsvirkjunnar létu hafa eftir sér, "nóg til að hafa fyrir kostnaði" ? Fyrir hvað? Alcoa mun taka hagnað fyrir afurðina og einu tekjurnar sem við sitjum eftir með eru skatttekjur og laun fyrir íslenska starfsmenn. Vissulega verður nóg að gera og næg störf í boði meðan á framkvæmdum stendur en það fær mig til að velta því fyrir mér hvort að íslendingar verði þar í meirihluta starfsmanna eða hvort að Alcoa komi til með að flytja inn verkamenn þar sem að íslenskt vinnuafl er allajafna dýrara heldur en, ja, segjum portúgalskt og kínverskt.

Erum við semsagt í alvörunni svona spennt fyrir því að vera þrælar erlends álfyrirtækis fyrir tímabundna þennslu í atvinnuframboði og einungis brotabrot af hagnaði af vinnslu auðlindar sem við eigum alveg sjálf?

Kv. Þór Ólafss

Matsáætlanir vegna virkjana fyrir norðan

Food for Thought

Ástæða þess að sjálfstæðismenn fengu ekki verri útreið í kosningunum síðustu: 

"Vítahringur samkeppninnar fólst í því að hún dæmdi meirihlutann til ómennskrar fátæktar og fáfræði, sem aftur varð til þess að svo stórum hluta þjóðarinnar sást yfir raunverulega hagsmuni sína. Á þennan hátt einan var hægt að skýra það hvers vegna sumir "elta þá ríkustu þótt þeir séu öreigar" - einungis hina fáfróðu, sem bera ekkert skynbragð á almenn mál, má ginna með blekkingum til að kjósa valdafíkna frambjóðendur." 

 Guðmundur Hálfdánarson, Íslenska Þjóðríkið - Upphaf og endimörk.

 

 Þór "í TÍMAÞRÖNG" Ólafsson

Mistök eru mannleg, Fyrirgefning Guðleg

Fyndið, ég var með heila bloggfærslu gjörsamlega uppritaða í huganum áður en ég opnaði fartölvuna. En um leið og ég opnaði bloggið þá er eins og tekið sé fyrir hendurnar á mér og tjaldið dregið fyrir, ég er gjörsamlega týndur, svart, veit ekkert hvað ég ætlaði að skrifa um. Það er ekki margt sem jafnast á við það að vera vakandi á þessum ókristilega tíma með særindi í hálsinum og verki í hendi. Það jafngildir andvöku, sem er greinilega jafn vinsælt orð í mínum bókum og frasinn "að slá skjaldborg um" er í íslenskum fjölmiðlum þessa daga og undanfarna mánuði.

Afrek dagsins er Frost/Nixon. Þarna er mjög húmanísk mynd á ferðinni, að hálfu um einn umdeildasta mann samtímans. David Frost er í myndinni sýndur sem oflátungur, partýputti sem telur sig geta sigrað heiminn án þess að hafa mikið fyrir því. Hann mætir svo Richard Milhouse Nixon í viðtali og virðist sem þar hafi hann mætt ofjarli sínum. En hinn klassíski hollívúdd viðsnúningur kemur honum til bjargar og hann rís upp úr ösku þeirri sem hans egósentríska viðhorf til viðtalsins við forsetann og þeirrar gífurlegu pressu sem á honum er og veitir viðtal lífsíns, eflaust eitt athyglisverðasta viðtal sögunnar. Frost leggur allt undir fyrir viðtalið, með engan fjárhagslegan bakhjarl leggur hann upp í ferð sem er venjulegum manni ofviða, og augljóslega Frost á tímabili.

Ég er nú ekki að segja of mikið þar sem að staðreyndir málsins eru mörgum vel kunnar, og jafnvel ekki of mikið þó svo að einhverjum séu staðreyndir málsins huldar. Mín skoðun, sú skoðun sem ég myndaði mér meðan ég horfði á myndina, á R. M. Nixon er sú, að þar fer einkar mannlegur stjórnmálamaður, sem gerir mannleg mistök á þeim grundvelli að hann hafði ekki beinin til að takast á við þau gífurlega krefjandi störf sem forseti bandaríkjanna þarf að inna af hendi og einfaldlega bugaðist undir pressu. Hann er stoltur maður og er svo til ófær um að brjóta odd af oflæti sínu og viðurkenna eigin ófullkomleika.

Þó svo að gjörðir hans séu óréttlætanlegar á allan hátt þá er ég þannig gerður að þegar ég sé bugaðan mann, mann sem hefur lotið í lægra haldi svo óumdeilanlegt sé, þá á ég mjög erfitt með annað en að hafa með honum samúð, og stundum finnst mér það óþægilegt, sérstaklega þegar þjóðfélagið og óskrifaðar siðareglur samfélagsins kalla á hreint hatur.

En er hatur ekki annars sjúkdómseinkenni þess sem ber mikinn biturleik í brjósti og hefur ekki nokkurt færi á að fá útrás fyrir biturðina?

Ekki er allt svo með öllu slæmt að ekki megi af draga af því lærdóm.

Kv. Þór "Með heitt kakó í bjórglasi" Ólafss

Kómískar hliðar tilverunnar?

    Dagurinn í dag var mér á marganhátt þungbær, án þess þó að ég ætli að dramatísera neitt með það... ég var bara latur í dag. Semsagt, dagurinn í dag var á engan hátt erfiðari en aðrir dagar að jafnaði heldur gerði ég mér hann gríðarlega erfiðan með því einu að vera latur. Það var einhvern veginn allt erfitt, erfitt að fara framúr, erfitt að fá mér að borða og erfitt að koma mér á æfingu. Æfingin var ómöguleg og ég naut hennar ekki á neinn hátt. Herra neikvæðni rakst svo á frétt um að slökkviliðsstöð í Japan hafði brunnið. Alheimurinn var að segja mér að "cheer up". Hversu kómískt og kaldhæðnislegt er það að það kvikni í slökkviliðsstöð? Atvik málsins voru þau að allir úr liðinu voru í útkalli nema einn sem var eftir að vakta stöðina. Sá var að elda sér mat í vömb við eldavélina þegar hann fær skyndilegt útkall svo að hann ríkur út. Það kviknar í útfrá hellunni. Eldvarnir 103: Aldrei skilja hellu eftir í gangi!

Það er svona, og í kjölfarið fer hugurinn af stað þar sem að ég er að stunda nýjustu fíknina mína, www.liveleak.com, og er að vídjóa mig til um ástand mála í heiminum. Ég ramba inn á vídjóblogg hjá bandarískum hermanni sem lýsir sinni fyrstu reynslu af dauðanum. Hann lendir í skotárás í Bagdad og í kjölfarið sér hann hvar ungur strákur hleypur hús úr húsi með minni strák í fanginu en er vísað á dyr í hvert skipti. Hann kallar á strákinn að koma sem hann og gerir. Hermaðurinn sér þá að strákurinn sem hann heldur á hafði verið skotinn í hausinn, óheppinn að vera á rölti akkúrat á þessu svæðinu, skotinn í hausinn fyrir það eitt að vera á rangri götu á röngum tíma.

Er það sjálfselska að vera þakklátur fyrir að búa á íslandi? Er það vanþakklæti að hætta að lýta á það sem forréttindi að búa á íslandi þó að ástand efnahagsmála er eins og það er? 

Ég held við megum öll vera gífurlega þakklát fyrir þá guðsgjöf sem það er að hafa fæðst á íslandi og það hryggir mig hvernig fáir menn hafa vanvirt þá guðsgjöf. 

Fjármagnið ræður.... því miður!!

 

kv. Þór "Cosmic" Ólafss

 

 

1. Febrúar 2003

BBC tekur til fréttir af liðnum atburðum sem eiga sér stað á 1.febrúar í nútímasögunni. Þau þrjú atriði sem týnd eru til fyrir daginn í dag eru frá árunum 2003, 1979 og 1953.

Árið 1953 skall á stormur við austurströnd bretlandseyja sem varð rúmlega þrjúhundruð manns að bana. Í kjölfarið lögðu bretar mikla fjármuni í að styrkja varnargarða við sjávarsíðuna til að koma í veg fyrir að slíkar hörmungar gætu endurtekið sig. Vísindamenn töldu þó að slíkur veðurofsi væri það óalgengur að mögulega mætti reikna með að stormur næði sama styrk á einu sinni á 250 árum en þær líkur gætu aukist til muna fyrir tilstuðlan hnattrænnar hlýnunar. Núna, 50 árum síðar, er hættan á slíkum flóðum enn til staðar og það er ekki langt síðan stórt flóð var í heimsfréttum frá bretlandi.

1979 snéri Ayatollah Khomeini úr útlegð til Íran. Andspyrnuhreyfing hans varð í kjölfarið sífellt öflugri og tveim vikum síðar sagði Shahpur Bakhtiar þáverandi forsætisráðherra af sér embætti og flúði til Parísar þar sem hann fannst myrtur í íbúð sinni árið 1991. Í apríl sama ár og hann snéri úr útlegð, 1979, var svo stofnað Islamska Lýðveldið Íran fyrir hans tilverkan.

2003 komst það í heimsfréttirnar þegar geimskutla frá Nasa fataðist flugið og hrapaði inn í gufuhvolf jarðar á ógnarhraða þar sem það splundraðist við álagið. Allir 7 geimfararnir sem voru innanborð létu lífið. Þetta var eina geimskipið sem sent var frá Nasa af þeim 42 sem þá höfðu verið send sem ekki náði heim heilu og höldnu. Ástæða slyssins var bilun í hitahlífum skipsins sem skemmdust við flugtak samkvæmt rannsókn sem gerð var.

kv. Þór "Fréttafíkill" Ólafss

Friðhelgi Bankamanna

Vangaveltur dagsins hjá mér hafa snúist svolítið um þessa fjármálakreppu sem við stöndum nú í hér um svo til allan heim. Ef að ég, óbreyttur borgari, eyði langt um efni fram og skuldset mig svo gríðarlega að það er mér fræðilega ókleift að greiða upp mínar skuldir eða fjármagna þær á einhvern hátt, löglegan hátt, þá má ég eiga von á að vera lýstur gjaldþrota, jafnvel ævilangt. Að maður tali nú ekki um ef að grunur leikur á um að ég hafi viðhaft eitthvert ólöglegt athæfi. Það væri rannsakað til þaula og ég látinn gjalda þeirra glæpa sem ég kann að hafa framið.... með fangelsisdómum.

Nú er raunveruleikinn sá að forsvarsmenn íslenskra banka hafa gert nákvæmlega það, og meira til. Þeir hafa ekki einungis eytt svo miklum fjármunum að þeir sjálfir geta ekki staðið undir því heldur standa málin þannig að heil þjóð gæti átt von á að vinna sleitulaust að því í yfir 20-25 ár til að komast nálægt því að greiða fyrir fordæmalausa eyðslusemi og fjármáladólgslæti fárra einstaklinga. Fréttir um óleysanleg viðskiptavensl og krossfjárfestingar og hvern djöfulinn sem þeir hafa kallað þetta allt saman, og allt til að fela slóðina, gera fyrirtæki verðmeira en það í raun er.
Hversvegna er ekki hægt að draga þessa menn til saka? Hvers vegna valsa þeir svo til áhyggjulausir um stræti þeirra landa sem þeir hafa flúið til? Ég hef heyrt útundan mér umræður um að frysta eigur þessara manna, rannsaka leynireikninga í skattaparadísum en ég er bara ekki svo viss um að það sé keyrt í gegn af fullu afli, né muni nokkurn tíman verða. Fræðimenn hafa orð á því að það sé ómögulegt að frysta eignir þessara manna.

Veldi bankans í nútímaþjóðfélagi er orðið svo mikið að ekki einungis hafa þeir færi á að stjórna fyrirtækjum, pólitík (fjármagnið ræður, það er bara þannig) heldur eru þeir svo til friðhelgir frá lögum. Þeir geta tekið áhættur hægri vinstri og leikið sér að peningum heillar þjóðar og meira til án þess að það muni bíta þá í rassinn. Svona menn eiga að vera lýstir gjaldþrota til æviloka og ég efast ekki um að nokkur ár í steininum séu réttlætanleg.

En einhverntíman var hrópað að réttlætið sigraði að lokum (eða var það ástin?). Þannig að ég krosslegg fingur og vona hið besta!

kv. Þór (væri til í fjármála- og lagalegt friðhelgi) Ólafs